Nu de maakindustrie op volle toeren draait, worden steeds meer bedrijven geconfronteerd met een sterk groeiende vraag. Fabrieken worden uitgebreid of vernieuwd, maar het besturen van de supply chain gebeurt nog op dezelfde oude manier. Blockchaintechnologie biedt volop kansen binnen de maakindustrie, juist op het gebied van supply chain management. Toch komt het nog amper van de grond en daarmee loopt de maakindustrie ver achter ten opzichte van bijvoorbeeld de publieke sector. In deze blog bespreek ik, uit eigen ervaringen bij o.a. ASML-toeleveranciers, drie problemen binnen de supply chain, waarvoor blockchaintechnologie een oplossing kan bieden.
Probleem 1: Discussie over tijdige levering
In drukke tijden willen levertijden nog wel eens oplopen. Dan ontstaat al snel discussie of een bepaalde order wel of niet op tijd is geleverd. Hoewel een klant en leverancier allebei dezelfde definitie van de Confirmed Line Item Performance (CLIP) hanteren, verschilt de leverbetrouwbaarheid toch vaak vanwege onduidelijkheid over de gemaakte afspraken, in het bijzonder vanwege wijzingen via telefoon of email.
Bij het gebruik van blockchaintechnologie is er geen discussie over de gemaakte afspraken, omdat deze zijn vastgelegd in een niet wijzigbare keten die gelijk is voor alle partijen. Mits de wijziging wordt verwerkt in de blockchainfile worden mutaties ook daadwerkelijk als mutatie geboekt. Met behulp van smart contracts (een automatische programmeercode in de blockchain die iedere betrokkene garandeert dat de berekeningen op de enig juiste wijze zijn uitgevoerd) is het ook mogelijk de Confirmed Line Item Performance te laten uitrekenen (met één set definities) en automatisch papieren contracten tot uitvoer te brengen, zoals het opleggen van boetes of het uitvoeren van betalingen.
Probleem 2: Dual sourcen, maar toch een groot risico lopen
Grote OEM’ers proberen hun inkooprisico te verminderen door voor inkoopdelen minimaal twee producenten te hebben. Hierdoor is de betrouwbaarheid van leveringen hoger en wordt stagnatie voorkomen. Dat klinkt simpel, maar is het niet. Het gebeurt maar al te vaak dat één partij meerdere producenten belevert:
Door de lengte van de keten is het voor OEM’ers onduidelijk wie precies de toeleveranciers zijn, zeker als de keten complex is (kasten, die bestaan uit modules, die bestaan uit assemblies, die weer bestaan uit componenten). Waar in de keten zit het risico? Met behulp van blockchaintechnologie is het mogelijk eenduidig de hele productstructuur vast te leggen zodat relevante partijen weten wie wat aan wie levert en het daadwerkelijke inkooprisico direct in kaart te hebben. Dat kan, zonder dat concurrenten informatie over elkaars leveranciers zien. Een iets verdergaande toepassing is het automatisch afstemmen van de productie op basis van de ingelegde hoofdorders (of forecastorders). In theorie kan dat ook via EDI en ERP, maar dan zijn vaak slechts een paar bedrijven gekoppeld. Blockchaintechnologie maakt het eenvoudig de hele keten te koppelen.
Probleem 3: Discussie over wie kwaliteit- of leveringsproblemen veroorzaakt
Bij een complexe keten met veel schakels ontstaat er discussie waar bepaalde problemen zijn veroorzaakt. In het geval van vertraging van bijvoorbeeld een dag bij een toeleverancier, kan dat verderop in de keten bij een producent zorgen voor een vertraging van een week. Ook als het gaat om kwaliteit ontstaat er vaak vingerwijzen. Denk daarbij aan componenten die in cleanroomcondities moeten worden aangeleverd, maar na assemblage niet schoon (genoeg) bleken te zijn. Of aan de schade die is ontstaan voor, gedurende of na transport.
Met blockchaintechnologie is het mogelijk direct inzichtelijk te maken waar vertraging in het proces ontstaan is doordat er exact in geregistreerd wordt wanneer een product is beloofd, binnengekomen en naar buiten is gegaan. Zo kunnen geplande en gerealiseerde doorlooptijden worden vergeleken. Ook de kwaliteit van uitgaande en binnenkomende onderdelen kan worden geregistreerd, zodat bij het ontstaan van kwaliteitsproblemen direct zichtbaar is bij wie de kwaliteitsproblemen zijn ontstaan. Verdergaand is het ook mogelijk bij vertraging automatisch de productieplanning aan te passen (‘als de onderdelen pas volgende week binnenkomen, hoeven we hier nu niet aan te beginnen en is er nu ruimte voor een nieuwe order’).
De industrie loopt achter op de gemeenten
Dit zijn slechts enkele toepassingen van blockchaintechnologie die van toegevoegde waarde zijn binnen, met name complexe, supply chains. Toch zien we blockchaintechnologie nog vrijwel niet terug: waar applicaties bij sommige gemeenten al operationeel zijn, is er (vrijwel) geen geavanceerde toepassing binnen de maakindustrie operationeel. Er zijn een paar kleinere projecten met tracking en tracing met behulp van blockchaintechnologie (o.a. Kobalt tracking door BMW en Circulor en het inzichtelijk maken van MVO-informatie voor consumenten door Provenance), maar de geavanceerde applicaties blijven uit. De pilot van Maersk en IBM toont het beste aan wat er allemaal mogelijk is binnen de supply chain en is het bestuderen waard. Mogelijkheden genoeg! Wie durft?
Auteur: Wouter Verbeek (Consultant bij Berenschot)
