In ons universum is het mysterieuze zwarte gat met recht de krachtpatser van het heelal. Het zwarte gat wordt gekenmerkt door ongekende aantrekkingskrachten. Alles wat langs een zwart gat beweegt of daar in de buurt komt, verliest zijn eigen baan en wordt aangetrokken, naar binnen gezogen en gecomprimeerd. Het licht verdwijnt, het gaat snel en onhoorbaar. Het zwarte gat lijkt alle energie weg te trekken en heeft ongekende krachten. Bovendien wint het aan kracht naarmate het meer energie opneemt en nog zwaarder wordt. Dit is het onzichtbare machtsspel, heel ver weg van ons.
Maar is dat wel zo? Is dit machtsspel wel zo ver weg? Stel je voor dat wij als mens, in ons werk met een zwart gat te maken hebben. Of nog erger dat je aan een zwart gat moet rapporteren. Stel je voor dat jouw manager allesbepalend is, alles naar zich toetrekt en dat jou dit heel veel energie kost. Dit alles zonder dat dit door anderen wordt waargenomen. Stel je een manager voor die de controle over jou overneemt, jouw autonomie reduceert, je dwingt wat je moet doen en hoe. Je volgt dan maar, doet gewoon wat vereist is, bijna slaafs als een dwalende overgenomen massa. Je kunt niet links of rechts meer bewegen, net als een meteoor die het zwarte gat ingezogen wordt. Zelf iets besluiten kan niet meer, nee, het moet eerst gecontroleerd worden. Links of rechts afgaan? Nee, eerst vragen of dit mag.
Stel je voor dat je zo’n allesbepalend en controlerend zwart gat als manager hebt. Welke impact zou zo’n micromanager dan op jou hebben? Zou je net even dat extra stapje doen? Zou je überhaupt nog enige motivatie hebben? En hoe zit het met jouw toekomstverwachtingen?
De parallel tussen zwarte gaten en micromanagement is fascinerend. Zo ontstaan zwarte gaten aan het eind van het leven van zware sterren die exploderen als supernova en terugvallen als zwart gat. Micromanagement ontstaat na een leven als expert. Op de top van de loopbaan volgt de promotie tot manager, hun ‘supernova’, om daarna terug te vallen in het micromanagement. De micromanager zoekt houvast door terug te grijpen op de bekende expertise. Dit om de angst voor het falen te bevechten. Het treedt op als het onverhoopt te druk of te complex wordt en men de situatie niet kan overzien. Een negatieve spiraal die steeds meer problemen oproept gevoed door de angst om de grip te verliezen. Alles controlerend en alles dominerend.
Het wordt steeds donkerder, immers niemand mag dit weten. Maar iedereen zou het moeten weten.
Jan Tournois is expert en coach op het gebied van het mensgericht leidinggeven.
www.affectim.nl
