Een paar jaar geleden bedacht Dick Klaassen, toen nog als specialist ground support equipment bij de Luchtmacht, dat het wel handig zou zijn allerlei mobiele apparaten als aggregaten, pompen en koelcontainers aan het internet te hangen. Om op afstand zaken als het brandstofniveau te kunnen checken of de oorzaak van een alarm na te gaan. Samen met hardware engineer Michaël Devid ontwikkelde hij de Series S, IoT-elektronica in een kastje voorzien van een zonnepaneeltje dat aan een bestaand mobiel apparaat gehangen kan worden. Vanuit hun start-up Xeelas gingen ze daarmee de markt op en wisten al snel Bredenoord te interesseren. Die aggregatenleverancier wilde de Series S op 2.400 van zijn aggregaten geïnstalleerd hebben. Maar dan moest Xeelas vanzelfsprekend de hardware nog wel certificeren. Wat volgde was een lange lijdensweg, verhaalt Devid.
Dick Klaassen
‘Testlabs als DEKRA, Tüv en IMST testen IoT-elektronica of die niet uitzendt op de bandbreedte van de politie, of de batterij niet kan ontploffen, of er geen gevaarlijke materialen in verwerkt zijn. Kortom, of die voldoet aan alle EU-regels voor een CE-certificaat. Daartoe moet je eerst een offerte aanvragen. Voordat je daar een antwoord op krijgt ben je zo zes weken verder. Ben je akkoord met de 20.000 euro die zo’n test al gauw kost, dan wordt een plekje gereserveerd in het lab. Maar ze hebben het druk, dus kan het makkelijk twee maanden duren voordat je de resultaten krijgt. En zit er een fout in je elektronica, dan geven ze – tenzij je bereid bent daarvoor 230 euro per uur te betalen – geen enkele ondersteuning. Je moet zelf maar uitzoeken hoe je het probleem oplost. Daarna kun je het opnieuw insturen voor een test en ben je weer twee maanden en 20.000 euro verder.’
Omdat Xeelas dat geld niet had, is Devid met support van Bredenoord naar China getogen. Daar, in de regio rond Shenzhen, de ‘elektronicafabriek van de wereld’, zitten veel testlaboratoria bijeen. ‘Het leeuwendeel van de laptops, mobieltjes en tv’s wordt daar geproduceerd en getest, ook voor de Europese markt. Je moet er alleen wel je weg leren vinden. Het kost jaren voordat je een goede relatie met een betrouwbaar laboratorium hebt opgebouwd.’ Maar Devid is daarin geslaagd, zo zegt hij. De Series S is in China getest en tegelijk ook door DEKRA in Europa. ‘De uitkomsten waren identiek. Beide labs meten met zelfde apparatuur zaken als radiostraling en EMC en kwamen tot precies dezelfde resultaten, weergegeven in dezelfde grafiekjes waaruit blijkt in hoeverre je elektronica binnen de certificeringsmarges blijft. Dat is ook niet zo gek: Tüv zit zelf in China en besteedt een deel van haar testwerk uit aan precies dezelfde labs. Labs die zelf ook weer gecertificeerd worden door instanties als A2LA en de FCC die ook die Europese labs certificeren.’
De testkwaliteit is dus dezelfde, de kosten echter zijn de helft lager en de doorlooptijd is vele malen korten, aldus Klaassen en Devid. Dus leek het hen een goed idee die certificering als dienst aan elektronicaontwikkelaars in Europa te gaan aanbieden. Per medio oktober zijn ze een tweede bedrijf gestart, NinjaLabs: ‘Op onze site kun je online de specificaties invoeren van je elektronica. Binnen 24 uur krijg je een offerte en binnen twee weken het CE-certificaat of een afkeur, met uitleg hoe je het probleem kunt oplossen.’
De certificeringsinstanties in Europa hebben een te grote machtspositie, concludeert Klaassen: ‘Als je als kleine partij één product hebt, is het ondoenlijk om daarmee zelf naar China te gaan. Dus laat je het certificeren maar over aan die dure en trage instanties hier. Zelf testen kan ook, voor een CE-certificaat volstaat dat. Maar wordt, als het product eenmaal op de markt is, door bijvoorbeeld de Agentschap Telecom vastgesteld dat jouw apparaat stoort op de politieband, dan moet je aantonen dat alle voor CE-certificering benodigde tests zijn gedaan. Kun je dat niet, dan moet je product van de markt. Bedrijven hebben geen trek in dat risico en melden zich dan maar bij partijen als DEKRA, Tüv en IMST. Daarbij speelt ook mee dat alles wat Chinees is met argwaan bekeken wordt. Maar daar is als het om certificeren gaat geen reden voor. Onze Series S is nu inmiddels onder meer op de aggregaten van Bredenoord geïnstalleerd. Het gaat Xeelas voor de wind.’
Lees Link magazine digitaal of vraag een exemplaar op bij mireille.vanginkel@linkmagazine.nl
Reactie van certificeringsinstantie
‘Wij juichen elke ontwikkeling toe, vooral wat IoT – één van onze speerpunten – betreft, en wensen elke ondernemer en start-up enorm veel succes toe. Echter kunnen wij ons niet herkennen in de statements over de “grote testlaboratoria”’, aldus een woordvoerder van een grote certificeringsinstantie die niet met naam genoemd wil worden. Voorts stelt ze dat ‘“IoT kastjes” onder strikte Europese richtlijnen vallen’. ‘Die zijn bedoeld om producten op veiligheid te beoordelen, maar ook op het gevaar dat het voor andere producten kan opleveren. De keuring beslaat daarom een veelheid aan testen en niet slechts “een test”. Het aantal testen en de kosten hangen af van het product, de configuratie en welke richtlijnen en normen van toepassing zijn.’ Ook geeft ze aan dat herkeuringen alleen die aspecten beslaan die door de verbeteringen aan het product alsnog getest moeten worden. ‘Het komt zo goed als nooit voor dat dit weer een volledige keuring beslaat.’ Ze erkent dat keuringsinstanties geen consultancy of oplossingen kunnen aanbieden: ‘Dat mag uiteraard niet vanwege accreditaties. Dit geldt voor alle keuringsinstanties en mocht een partij bemiddeling en/of advies aanbieden, kan zij dus geen onafhankelijk testoordeel geven.’
De certificeringsinstantie laat in Nederland door een ‘onafhankelijk onderzoeksbureau’ klanttevredenheidsonderzoek uitvoeren, die een score van meer dan een 8 laten zien. ‘En de gemiddelde offertetijd is 3,5 werkdag.’ De instantie is allang ‘met hetzelfde kennis- en competentieniveau’ ook in China actief waar het, net als in Europa, haar diensten ‘competitief aanbiedt’. ‘Het is makkelijk contact te leggen, een offerte aan te vragen en uitermate betrouwbaar.’
