Begin deze maand publiceerde ArcelorMittal (AM) het bericht dat per direct de staalprijzen binnen de Europese Unie met €30 per ton verhoogd worden. Diverse andere fabrieken hebben inmiddels het voorbeeld van AM gevolgd en prijsstijgingen aangekondigd variërend van €10 tot €25. Sommige staalverbruikers reageerden verrast, anderen echter hadden een prijsstijging wel verwacht. Voor de goede orde: wanneer een fabriek een dergelijke verhoging aankondigt dan bedoelt zij daarmee de dagprijzen (spotmarkt) en prijzen voor nog niet afgeronde besprekingen voor bijvoorbeeld kwartaal- en halfjaarcontracten.
De afnemers, die zich over deze prijsstijging verrast vertoonden, wijzen op de toch wat afgezwakte economische groei en op de ingezakte automobielproductie, waardoor ook de vraag naar staal gedaald is. Bijvoorbeeld de uitlevering van gewalst staal in Italië in 2018 nam af doordat de automobielproductie daalde met ca. 8-10%. Als gevolg van die productiedaling zijn de voorraden bij de handelaren en servicecenters (SSC’s) aanzienlijk toegenomen. De dagprijzen in Italië kwamen daardoor onder druk te staan, omdat de distributeurs en SSC’s probeerden hun voorraden snel af te bouwen. Men wijst bovendien ook nog op het goedkope Turkse importstaal, dat de Spaanse en Italiaanse markt overspoeld heeft. Tegelijkertijd stellen vele afnemers ook vast, dat de Europese staalmakers momenteel hoeveelheden uitleveren, die meestal fors groter zijn dan de gespecificeerde tonnages zoals vermeld in de oorspronkelijke bestellingen. Ook wordt gezegd, dat de meeste fabrieken zich aan de bevestigde levertijden houden. Dit lijkt er volgens hen op te duiden dat de fabrieken niet al te ruim in hun orders zitten. Met andere woorden: waarom prijzen verhogen?
De afnemers, die deze prijsverhoging echter wel zagen aankomen, wijzen onder andere op de grote problemen die ertsproducent Vale ondervindt. Haar Braziliaanse mijn (genaamd “Brucute”) heeft een jaarlijkse productie van ca. 30 miljoen ton, die nu vanwege de rampzalige dambreuk volledig stil ligt. Als gevolg hiervan is ijzererts aanzienlijk schaarser geworden.
De dagprijs van o.a. 62%-ijzererts is in korte tijd dan ook fors gestegen en nadert zelfs de $100 per ton.
Gevolg hiervan is dus dat de productie van staal duurder geworden is. Ook stelt men dat de Duitse automobielproductie sinds medio januari weer wat aangetrokken is. Voeg daarbij de verwachting, dat de behoefte aan staal in China zal aantrekken omdat de vakanties wegens het Chinese Nieuwjaar beëindigd zijn en tegelijkertijd het feit dat de huidige importprijzen vanuit o.a. Turkije stijgen, dan is voor die redenatie ook wel wat te zeggen. De EU-autoproducenten hebben het echter voor elkaar gekregen dat de Europese Commissie de importquote van verzinkt staal ten behoeve van de automobielindustrie verruimd heeft.
Per 2 februari heeft de Europese Commissie de ingevoerde tijdelijke importheffingen als definitief bepaald, waarbij de quotes in omvang neerwaarts werden bijgesteld. Nu men echter tot deze verruiming is overgegaan- het betreft totaal ca.600.000 ton- zal die hoeveelheid logischerwijs niet binnen de EU ingekocht gaan worden, maar bijvoorbeeld in Azië. De staalfabrikanten denken daarnaast dat de definitief ingevoerde importheffingen met deze quotes toch te ruim zijn vastgesteld. Deze quotes mogen namelijk per jaar met 5 procent toenemen, terwijl de groei van de staalbehoefte binnen de EU de komende jaren geschat wordt op ca. 1% per jaar. Over dat bezwaar heeft de Europese Commissie nog geen uitlatingen gedaan. Het is deze opsomming van argumenten die het lastig maakt een goede prognose over de prijsontwikkeling te maken. Velen insiders denken wel dat de marktsituatie eind deze of begin volgende maand wat helderder zal zijn.
Bron: Staaljournaal
