Weet je wat ik het moeilijkst vind in mijn werk? Het is niet op audiëntie gaan bij een senior CEO van een grote multinational om hem te interviewen. En het is ook niet het trucje om mijn soms chaotische gesprekken of alle technisch-ingewikkelde inhoud om te zetten in leesbare tekst. Nee, het meeste moeite heb ik met dit: een column schrijven. Ik moet er namelijk voor uit mijn comfortzone. Ik moet mezelf laten zien, mijn mening geven. Ik moet me kwetsbaar opstellen tegenover iedereen die Link Magazine leest.
Schrijven is toch al een kwetsbaar vak. Het is openbaar; jij als lezer hoeft geen verstand te hebben van de inhoud om te kunnen beoordelen of ik het verhaal goed op papier heb gezet en of mijn tekst lekker leest. Voor een twijfelaar als ik, is dat ingewikkeld. Is dit woord precies goed? Of kan ik het beter anders opschrijven? Is het duidelijk genoeg of moet ik meer uitleg geven? Toch nog maar een keer de zin nalezen en met een stofkam langs alle woorden.
Lang heb ik gedacht dat kwetsbaarheid een vorm van zwakte was. Maar onlangs wees iemand me op de verhalenverteller/onderzoeker Brené Brown. Bekijk zeker haar TED-talk over de kracht van kwetsbaarheid eens; ze weet je zonder meer te raken. Brené heeft als hoogleraar Maatschappelijk Werk jarenlang onderzoek gedaan naar onderwerpen zoals schaamte, moed, kwetsbaarheid en empathie. Uit de talrijke gesprekken die ze heeft gevoerd, heeft ze ontdekt waarom kwetsbaarheid zo lastig is. Er liggen allemaal ‘ingewikkelde’ emoties achter: schaamte, angst voor afwijzing, de innerlijke strijd rond eigenwaarde. De onzekerheid dat er iets aan jou mankeert en dat wanneer anderen het zien, je hun aandacht en tijd niet meer waard bent. En dat hebben we allemaal, zegt ze. Ik heb die onzekerheid in ieder geval zeker.
Omdat kwetsbaarheid zo onaangenaam kan voelen, verdoven we het, spreken we ons niet uit, blijven we gesloten. Niet doen, zegt Brené. Omarm je kwetsbaarheid. Want als je je niet kwetsbaar durft op te stellen, en als je niet de moed hebt om openlijk imperfect te zijn, zul je je nooit echt verbinden met mensen. Kwetsbaarheid is de basis van verbinding en van liefde.
Jezelf kwetsbaar opstellen geeft niet alleen voldoening in je privéleven. In aanloop naar de DISCA’23 sprak ik voor deze editie van Link Magazine met winnaars en genomineerden van vorig jaar over vertrouwen. De gemene deler van die gesprekken is dat je een echt partnership met een ander bedrijf wel kunt vergeten als er geen vertrouwen is. In deze context betekent vertrouwen openheid. Partners die de crisissen van de afgelopen jaren goed zijn doorgekomen, of er zelfs sterker zijn uitgekomen, hebben die openheid gegeven en hebben zich kwetsbaar getoond. Bedrijven die forecasts met hun strategische partners delen, zodat die toeleveranciers erop kunnen inspelen. In een wereld waar veel met NDA’s lijkt te zijn dichtgetimmerd, vraagt het moed om je zo in de kaart te laten kijken en bedrijfsgevoelige informatie te delen met de buitenwereld. Vertrouwen, kwetsbaarheid.
En andersom, communiceerden toeleveranciers open en eerlijk over orders die ze niet op tijd konden uitleveren omdat de spullen simpelweg niet voorhanden waren. Ook dat vraagt durf want je stelt je kwetsbaar op: gaat de opdrachtgever niet naar een ander? Nee, niet als het een echte partner is, door dik en dun. Niet als je echt verbonden bent, en dus juist niet als je open en kwetsbaar bent.
En – nog een les van Brené – sta open voor de hulp van een ander. Het is namelijk menselijk dat hij jou wil helpen (jij wil hem ook helpen, toch?). Heb de moed om je uitdaging op tafel te leggen, om te laten horen waar de pijn zit. Samen lossen jullie het op. Probeer maar het eens, durf kwetsbaar te zijn, overal in je leven. Ook al is het nog zo ongemakkelijk, weet ik uit ervaring. Laat jezelf zien, écht zien, maak de verbinding en voel wat het je brengt.
Alexander Pil
Hoofdredacteur Link Magazine
alexander.pil@linkmagazine.nl
