Door de stagnaties en staalbeperkingen (ca. 20% capaciteitsbeperkingen) van afgelopen tijd lijkt het erop dat de staalproducenten hun orderportefeuilles inmiddels weer redelijk goed hebben gevuld.
Onder andere als gevolg daarvan zien wij levertijden steeds vaker uitlopen en reeds geplaatste orders regelmatig later binnenkomen dan de bevestigde levertermijnen.
Tata Steel (NL) heeft helaas force majeur moeten afkondigen vanwege technische problemen en daardoor hebben ze veel materiaal elders moeten inkopen. Mede daardoor zou er een schaarste kunnen ontstaan voor producten zoals koudgewalst en verzinkt staal. Ook een Belgische fabriek heeft aangekondigd minder materiaal te kunnen produceren aankomende tijd vanwege een storing in haar productielijn. Leverproblemen zouden er ook kunnen ontstaan voor met name dikker gebeitst materiaal vanwege het noodgedwongen stopzetten, door milieuproblemen, bij een grote beitslijn in Zuid-Europa. Een oplossing hiervoor lijkt op korte termijn nog niet aanstaande waardoor levertermijnen voor dit materiaal verder op kunnen lopen. In de automobielsector is er langzaam aan een toenemende vraag te zien waardoor deze tak waarschijnlijk meer en meer materiaal nodig zal hebben aankomende tijd. Door onder andere de prijsstijgingen van grondstoffen afgelopen tijd lijken nieuwe prijsstijging van staalfabrieken aanstaande en realistisch, maar de vraag blijft staan als alle gecreëerde productiebeperkingen van de staalproducten weer worden opgestart of de nieuwe hogere staalprijzen houdbaar blijven?
Staalfabrieken geven langere levertermijnen af en bevestigde levertijden van reeds geplaatste opdrachten worden regelmatig overschreden. Dat is de marktsituatie op dit moment en het leidt nu al tot enige schaarste bij diverse producten, kwaliteiten, afmetingen en/of diktes. De producenten beweren ook goede orderportefeuilles te hebben. Hoe zou dat verklaard kunnen worden? Ten eerste zijn in de afgelopen 6 maanden in Europa vele productiefaciliteiten, zoals hoogovens en walslijnen, stilgelegd, waarmee de beschikbare capaciteit met tot wel 20% beperkt werd. Los van die reducties heeft een aantal staalmakers te kampen met stagnatie wegens productieproblemen. Zo heeft Tata Steel Nederland onlangs force majeure gemeld wegens technische problemen in haar koudwalserij en heeft ze noodgedwongen aanzienlijke hoeveelheden besteld bij een collega fabriek.
Die ontwikkeling kan gaan leiden tot een zekere schaarste bij koudgewalst en/of verzinkt staal. Een Belgische fabriek meldde veel minder staal te kunnen gaan maken vanwege ook daar storing in haar productielijn. Beperktere beschikbaarheid is er ook bij gebeitst materiaal ontstaan. Dit werd veroorzaakt doordat een grote beitslijn in Zuid-Europa vanwege milieuproblemen is stopgezet, waardoor het lastig is geworden vooral dik plaatstaal in gebeitste uitvoering te verkrijgen. Er is vooralsnog geen zicht op wanneer die beperking voorbij zal zijn. In Italië heeft een producent van kwartoplaat haar walsstraat, capaciteit ca. 1,5 miljoen ton per jaar, volledig stopgezet en zal die, zoals het er nu uitziet, de komende maanden niet weer in bedrijf gaan nemen.
Tegelijkertijd ontvangen we ook van diverse zijden berichten over een weliswaar langzaam, maar toch toenemende vraag vanuit de automobielsector. De verbeterde marktsituatie in Azië na het Chinese Nieuwjaar heeft bij verschillende gewalste producten geleid tot lagere importenvolumes voor de EU. Veel exporterende landen richten zich nu meer op China en de aan Europa geoffreerde hoeveelheden worden overigens bovendien ook met hogere prijzen aangeboden. Dan is als gevolg van de catastrofale aardbeving begin februari in Turkije de exporthoeveelheid van staal vanuit dat land naar Europa enorm gekelderd. Omgekeerd overigens neemt de Turkse invoer juist toe en is vooral China er erg actief. Daarnaast is de export van gewalst staal uit Rusland en Oekraïne naar de EU vorig jaar al fors gedaald als gevolg van het oorlogsgeweld en in die situatie zal voorlopig geen wijziging komen.
|
|
|
En tot slot van de uitleg, die we hier proberen te geven waarom levertijden langer worden, moeten we ook kijken naar de andere zijde van de Atlantische oceaan. In de VS is vooral de autobranche opgeleefd en zijn staalprijzen van vlakke producten de afgelopen maanden bijna verdubbeld. Voor warmgewalste rollen (coils) wordt momenteel tussen de $1.100 en $1.200 (ca. € 1.040 – € 1.135) per ton gevraagd, vooral veroorzaakt vanwege de toegenomen en de verwachte stijging van de staalbehoefte uit die sector. Voor de Europese staalmakers is het daarmee zeker een interessant afzetgebied geworden. Weliswaar is de totale hoeveelheid, die zonder de opslag van importheffingen, vanuit de EU naar de Verenigde Staten mag worden geleverd beperkt (max. 3,3 miljoen ton per jaar), maar het prijsniveau vergeleken met dat van Europa is toch zeer verleidelijk te noemen.
Al die factoren samengevat is dat voor de Europese staalfabrieken reden genoeg om hogere prijzen te gaan vragen en het lukt ze ook vaak al daarvoor orders te krijgen. Distributeurs als servicecenters en handelaars kunnen immers niet met lege magazijnen komen te staan. Vanwege de uitlopende levertijden zullen ze ook geen risico willen lopen en dus worden er bestellingen geplaatst. Toch zijn er ook personen die twijfels hebben over de houdbaarheid van deze hogere prijzen en daarvoor hun argumenten hebben. Zeker is de vraag naar staal thans redelijk goed te noemen, maar blijft die zo? Want ja, tijdelijk stilgelegde lijnen komen langzamerhand weer in productie, dus binnen afzienbare termijn zal het materiaalaanbod toch gaan toenemen, waardoor vraag en aanbod weer uit balans zullen gaan? De rente loopt immers op, wat toch zal kunnen leiden tot minder investeringen? De inflatie is hoog en welk effect zal dat op termijn gaan hebben? Energie is toch erg duur geworden en tot welke moeilijkheden in de bedrijvigheid zal dat gaan voeren? En bovendien er zijn toch ook weer financiële problemen bij een bank in Amerika en tot welke gevolgen zullen die leiden? Het zijn inderdaad factoren, die het lastig maken om te bepalen hoe de staalprijzen zich in de nabije toekomst zullen gaan ontwikkelen. Anderzijds echter moeten we ook vaststellen, dat grondstofprijzen de afgelopen maanden aanzienlijk zijn gestegen, sommige tot wel 30%, waardoor productiekosten ook omhooggegaan zijn. Dus is het voor de fabrieken essentieel hogere prijzen gerealiseerd te krijgen. Als dan zowel in Azië als ook in Amerika marktprijzen hoog zijn en mogelijk zullen blijven, alsmede ook importprijzen een stijgende trend vertonen, zullen de Europese staalfabrieken kunnen profiteren van behalve een zekere mate van schaarste door langere levertijden op de thuismarkt ook van minder concurrentie vanuit buiten Europa. Een fabriek noemde bijvoorbeeld voor verzinkt materiaal te gaan streven naar een basisprijs van minimaal € 1.000 per ton. Het lijkt misschien een utopisch prijsniveau, maar de orderboeken zouden goed gevuld zijn. Men gaat bovendien uit van een groeiende afname door de automobielindustrie vanwege de stijgende productieaantallen en tegelijkertijd ook van minder concurrentie vanwege langere levertermijnen voor importmateriaal. Beweerd wordt dat in offertes voor materiaal vanuit andere werelddelen levertijden genoemd worden van juli en augustus, dus 4-5 maanden vanaf nu (half maart) gerekend.
Bovendien mag ook niet opgemerkt worden, dat de basisprijs voor warmgewalst materiaal op de Europese thuismarkt in een halfjaar tijd gestegen is met ca. € 100 – € 120 per ton, terwijl verzinkt staal in die periode met slechts ca. € 60 – € 70 omhooggegaan is. En daarnaast liggen de prijzen voor dit laatstgenoemde product op de Amerikaanse markt op ca. $ 1.220 – $ 1.250 (€ 1.140 – € 1.165) per ton. Op het moment dat we dit StaalJournaal schrijven zijn een tweetal fabrieken uit de markt (bieden niet aan). Dus het is niet onwaarschijnlijk dat hogere prijzen zullen worden afgegeven zodra zij weer in de markt terugkomen en gaan wij er van uit dat andere staalmakers dit zullen volgen
Tegelijkertijd ontvangen we ook van diverse zijden berichten over een weliswaar langzaam, maar toch toenemende vraag vanuit de automobielsector. De verbeterde marktsituatie in Azië na het Chinese Nieuwjaar heeft bij verschillende gewalste producten geleid tot lagere importenvolumes voor de EU. Veel exporterende landen richten zich nu meer op China en de aan Europa geoffreerde hoeveelheden worden overigens bovendien ook met hogere prijzen aangeboden. Dan is als gevolg van de catastrofale aardbeving begin februari in Turkije de exporthoeveelheid van staal vanuit dat land naar Europa enorm gekelderd. Omgekeerd overigens neemt de Turkse invoer juist toe en is vooral China er erg actief. Daarnaast is de export van gewalst staal uit Rusland en Oekraïne naar de EU vorig jaar al fors gedaald als gevolg van het oorlogsgeweld en in die situatie zal voorlopig geen wijziging komen.
Link magazine editie februari/maart 2023 | jaargang 25 thema: Volle buffers en toch tekorten. Lees Link digitaal of vraag een exemplaar op: mireille.vanginkel@linkmagazine.nl
En tot slot van de uitleg, die we hier proberen te geven waarom levertijden langer worden, moeten we ook kijken naar de andere zijde van de Atlantische oceaan. In de VS is vooral de autobranche opgeleefd en zijn staalprijzen van vlakke producten de afgelopen maanden bijna verdubbeld. Voor warmgewalste rollen (coils) wordt momenteel tussen de $1.100 en $1.200 (ca. € 1.040 – € 1.135) per ton gevraagd, vooral veroorzaakt vanwege de toegenomen en de verwachte stijging van de staalbehoefte uit die sector. Voor de Europese staalmakers is het daarmee zeker een interessant afzetgebied geworden. Weliswaar is de totale hoeveelheid, die zonder de opslag van importheffingen, vanuit de EU naar de Verenigde Staten mag worden geleverd beperkt (max. 3,3 miljoen ton per jaar), maar het prijsniveau vergeleken met dat van Europa is toch zeer verleidelijk te noemen.
Al die factoren samengevat is dat voor de Europese staalfabrieken reden genoeg om hogere prijzen te gaan vragen en het lukt ze ook vaak al daarvoor orders te krijgen. Distributeurs als servicecenters en handelaars kunnen immers niet met lege magazijnen komen te staan. Vanwege de uitlopende levertijden zullen ze ook geen risico willen lopen en dus worden er bestellingen geplaatst. Toch zijn er ook personen die twijfels hebben over de houdbaarheid van deze hogere prijzen en daarvoor hun argumenten hebben. Zeker is de vraag naar staal thans redelijk goed te noemen, maar blijft die zo? Want ja, tijdelijk stilgelegde lijnen komen langzamerhand weer in productie, dus binnen afzienbare termijn zal het materiaalaanbod toch gaan toenemen, waardoor vraag en aanbod weer uit balans zullen gaan? De rente loopt immers op, wat toch zal kunnen leiden tot minder investeringen? De inflatie is hoog en welk effect zal dat op termijn gaan hebben? Energie is toch erg duur geworden en tot welke moeilijkheden in de bedrijvigheid zal dat gaan voeren? En bovendien er zijn toch ook weer financiële problemen bij een bank in Amerika en tot welke gevolgen zullen die leiden? Het zijn inderdaad factoren, die het lastig maken om te bepalen hoe de staalprijzen zich in de nabije toekomst zullen gaan ontwikkelen. Anderzijds echter moeten we ook vaststellen, dat grondstofprijzen de afgelopen maanden aanzienlijk zijn gestegen, sommige tot wel 30%, waardoor productiekosten ook omhooggegaan zijn. Dus is het voor de fabrieken essentieel hogere prijzen gerealiseerd te krijgen. Als dan zowel in Azië als ook in Amerika marktprijzen hoog zijn en mogelijk zullen blijven, alsmede ook importprijzen een stijgende trend vertonen, zullen de Europese staalfabrieken kunnen profiteren van behalve een zekere mate van schaarste door langere levertijden op de thuismarkt ook van minder concurrentie vanuit buiten Europa. Een fabriek noemde bijvoorbeeld voor verzinkt materiaal te gaan streven naar een basisprijs van minimaal € 1.000 per ton. Het lijkt misschien een utopisch prijsniveau, maar de orderboeken zouden goed gevuld zijn. Men gaat bovendien uit van een groeiende afname door de automobielindustrie vanwege de stijgende productieaantallen en tegelijkertijd ook van minder concurrentie vanwege langere levertermijnen voor importmateriaal. Beweerd wordt dat in offertes voor materiaal vanuit andere werelddelen levertijden genoemd worden van juli en augustus, dus 4-5 maanden vanaf nu (half maart) gerekend.
Bovendien mag ook niet opgemerkt worden, dat de basisprijs voor warmgewalst materiaal op de Europese thuismarkt in een halfjaar tijd gestegen is met ca. € 100 – € 120 per ton, terwijl verzinkt staal in die periode met slechts ca. € 60 – € 70 omhooggegaan is. En daarnaast liggen de prijzen voor dit laatstgenoemde product op de Amerikaanse markt op ca. $ 1.220 – $ 1.250 (€ 1.140 – € 1.165) per ton. Op het moment dat we dit StaalJournaal schrijven zijn een tweetal fabrieken uit de markt (bieden niet aan). Dus het is niet onwaarschijnlijk dat hogere prijzen zullen worden afgegeven zodra zij weer in de markt terugkomen en gaan wij er van uit dat andere staalmakers dit zullen volgen
Rusland
De productie van voertuigen in de Russische Federatie is sinds begin dit jaar enorm afgenomen.
Het aantal afgeleverde trucks in januari bedroeg 540 (2022: 1400), trucks 5.700 (2022: 15.300) en personenauto’s 21.300 (2022: 40.300). Ondanks de sancties en het vertrek van een aantal bekende automerken wil men in 2023 toch meer voertuigen produceren, wellicht mede omdat China een aantal modellen in Rusland zou willen laten assembleren. Bron Noviostaal
