In het artikel in Link Magazine van november over de uitslag van de tweede ronde van de DISCA’19 stond dat de scores die leveranciers van hun klanten kregen gemiddeld met bijna een vol punt gedaald waren. Als verklaring van redactiewege werd gewezen op de werkdruk: je logistieke dienstverlening of je waardetoevoeging aan het eindproduct verder opschroeven wordt lastiger naarmate je barst van het werk. Met andere woorden: het lagere cijfer hebben de leveranciers niet aan hun luiheid, maar wel aan zichzelf te danken. Maar daar was niet iedereen het mee eens. Een directeur van een system supplier legde me uit dat die terugval evengoed aan de klant kan liggen. En hij had er een treffende – hieronder wat geabstraheerde, maar actuele – anekdote bij.
Een moduleleverancier krijgt van afdeling A van een klant een order voor vijf modules A van product X. Nu maakt deze leverancier voor die klant ook altijd module B, maar die bestelt de klant niet. Het geeft die leverancier een wat ongemakkelijk gevoel: bestelt de klant die nu elders? Of is product X veranderd waardoor module B niet meer nodig is. Of heeft de klant er misschien nog een paar op voorraad….?
Een week of wat later bestelt die klant nog eens vijf modules A. Dus belt die leverancier toch maar eens met afdeling A van de klant, met de vraag of module B niet ook nodig is. ‘Sales heeft doorgegeven dat er tien producten X moeten komen’, reageert de engineer daar. ‘Module B? Geen idee. Dat moet je aan afdeling B vragen.’ Dus belt de leverancier afdeling B: ‘Heeft afdeling A tien modules van product X bij jullie besteld?’, reageert de engineer van B. ‘Vreemd, nee wij hebben niets van Sales over een orders voor product X vernomen. Ik ga het checken.’
Even later belt de engineer van afdeling B terug: ‘Bij Sales beweren ze het aan ons doorgegeven te hebben, maar ik weet van niets. Ze zullen het door de drukte wel vergeten zijn. Hoe dan ook, jullie moet ook tien modules B maken. Graag tegelijk met module A aanleveren.’
Dat laatste lukt de moduleleverancier net niet: een week na de modules A worden de modules B uitgeleverd. Nog diezelfde week belt Link-uitgever John van Ginkel de inkoper van deze klant met het verzoek deze moduleleverancier voor de DISCA’19 te scoren, onder andere op leverbetrouwbaarheid. De inkoper kijkt in zijn data en de rest laat zich raden.
Deze anekdote heb ik verteld tijdens de DISCA’19 eind november (zie verderop de verslagen ervan). Vervolgens heb ik de zaal gevraagd of ze zo’n situatie wel eens hadden meegemaakt, en of dat was in rol van klant of in die van leverancier. Ongeveer tweederde had die ervaring en dat waren hoofdzakelijk leveranciers. Wat logisch is, want – net als in de anekdote – zullen inkopers van uitbesteders zich er lang niet altijd van bewust zijn dat een lage leverbetrouwbaarheid van een leverancier veroorzaakt is door een collega twee deuren verderop.
Silo-denken heet dit in goed Nederlands. Intussen ontvangt de redactie een stroom aan persinformatie over clouds, apps, platforms en andere it-tools die kunnen zorgen dat a. data informatie wordt en dat b. die vrijelijk kan stromen naar iedereen in het bedrijf en de keten die die nodig heeft voor zijn oordeelsvorming. De tools zijn er, nu nog de mensen die ermee kunnen – en willen – werken.
Martin van Zaalen
Hoofdredacteur Link Magazine
martin.vanzaalen@linkmagazine.nl
@MartinvanZaalen
#linkmagazine
