Half oktober kwamen de jury’s van de drie DISCA-awards bijeen om voor elke categorie – Best Parts & Process Supplier, Best Knowledge Supplier en Best Customer – de winnaar aan te wijzen. Enthousiaste pitches, waarin juryleden met veel flair hun kandidaat promootten. En ondertussen het nodige opstaken en zelf ook voor eyeopeners zorgden. Met een suggestie voor de DISCA-organisatie als kers op de taart.
Dennis van Dijk (Nijdra Group): ‘Je hoort eens van andere bedrijven hoe zij omgaan met hun klanten en met partnerschappen.’ Foto: Nijdra Group
‘Je kijkt altijd of er bekende namen tussen staan’
Dennis van Dijk, general manager Nijdra Group in Middenbeemster, toeleverancier van fijnmechanische onderdelen en mechatronische modules voor de hightech industrie, trad voor het eerst aan als jurylid en wel voor Best Customer. Een leerzame ervaring, zegt hij. ‘Elk bedrijf kreeg een kwartier om zijn kandidaat te pitchen en de keus toe te lichten. Je hoort eens van andere bedrijven hoe zij omgaan met hun klanten en met partnerschappen. De één richt zich bijvoorbeeld heel erg op één weliswaar complex product, de ander kiest voor een partnerschap waarbij ze ook het ontwerp en engineering mogen leveren.’ Daarnaast ontdekte Van Dijk dat een hightech concullega vol gaat inzetten op de agrifood. ‘Dat was wel een eyeopener. Je denkt bij hightech toch eerder aan de medische sector en de semiconindustrie en minder aan agrisector. Ik heb later meteen hun klant gegoogled en vooral gekeken wat er zoal gebeurt in die markt en waar het heengaat.’
Omgekeerd zijn de andere vier juryleden wellicht ook wijzer geworden van hoe Nijdra de inmiddels langjarige samenwerking met zijn kandidaat heeft vormgegeven. ‘Het bedrijf op zich is wellicht al een verrassing, een hoog technologisch bedrijf dat tot de top van de wereld behoort qua materiaalonderzoek. Dat loopt van het inspecteren van wafers voor de semicon tot het analyseren van gesteenten in mijnen. En vervolgens de transitie die het heeft doorgemaakt van voormalig Philips-bedrijf tot zelfstandige onderneming – en van een bedrijf dat alles zelf bedenkt tot veel meer luisteren naar de klant en echt een relatie aangaan met toeleveranciers om te zien wat er technisch mogelijk is.’
Pro’s en cons
Martin Kattier is divisiemanager Power Supply Solutions bij PBF Group BV in Almelo, dat gespecialiseerd is in power supply-oplossingen voor de analytische, semiconductor- en laserindustrie. Hij trad al eerder op als jurylid, nu voor Best Parts & Process Supplier. ‘Je kijkt altijd eerst of er bij de genomineerden bekende leveranciers tussen staan en welke nieuw voor je zijn. Een aantal is ook toeleverancier bij ons, daar kun je makkelijker een inschatting van maken. Voor de overige heb ik me vooraf ingelezen en hun website bezocht’, vertelt hij. ‘Interessant is te horen waar collega’s op letten, zoals automatisering, leverbetrouwbaarheid en of ze je helpen. Kortom, of het een partner is die je verder kan brengen. Dat probeer je in de gesprekken op te pikken en af te zetten tegen je eigen ervaringen met die partijen. En uiteraard maak je in je hoofd ook de afweging of ze interessant voor ons kunnen zijn in de toekomst.’
Meerdere juryleden bleken ervaring te hebben met de kandidaat van Kattier. Niet altijd dezelfde ervaring overigens. ‘Dat is toch afhankelijk van de relatie en wat je tot dan toe hebt opgebouwd samen. Soms denk je: dat loopt bij ons anders of beter. En dat deel ik dan ook, zowel de pro’s als de cons’, zegt hij. ‘Zo loopt het met een van de genomineerden voor ons perfect en is een ander jurylid juist aan het afbouwen. Daar ga ik binnenkort toch eens vragen naar hun verhaal achter de reden, want het is voor ons een belangrijke toeleverancier.’
Diverse vormen
Miel Ramselaar, directeur supply chain & operations bij Kulicke & Soffa Netherlands in Eindhoven, leverancier van halfgeleider- en elektronische assemblageoplossingen voor de automotive, consumenten-, communicatie-, computer- en industriële markt, was jurylid voor Best Knowledge Supplier. In de discussies en pitches viel hem op dat de naam van de award wellicht te beperkt is. ‘Het betreft allerlei samenwerkingsvormen met diverse bedrijven. Dat gaat enerzijds over de technologie-as, maar het kan ook gaan om het delen van kennis, het leveren van extra mensen, flexibiliteit in de keten of over mee-investeren. Dat zijn allemaal elementen die in een businessrelatie kunnen meetellen en het verschil kunnen maken’, betoogt hij. ‘Het gaat dus niet alleen om knowledge maar vooral om de leverancier die een oem’er het beste helpt zijn doelen en ambities te bereiken: de beste businesspartner.’
Ook Ramselaar maakte kennis met nieuwe leveranciers en ontdekte in jurydiscussies dat andere bedrijven er soms een ander beeld bij hebben. ‘Dat is maar net waar je in de relatie met elkaar zit en welk aspect van de toeleverancier je gebruikt. Je hebt bedrijven die in de loop der jaren zijn opgeschoven naar meer ontwikkeling, andere zijn juist vanuit engineering meer opgeschoven naar de maakkant’, zegt hij. ‘Ik werd uitgedaagd door de andere juryleden of het bij mijn kandidaat ging om een competentie voor het ontwikkelen van producten of alleen een maakcompetentie. Dan kom ik weer bij mijn punt van die businesspartner. Als we een nieuwe camera met software willen, komen we bij andere partners terecht dan wanneer we een nieuw basisframe voor onze machines zoeken. Wie de beste partner is, hangt af van de competenties die je nodig hebt.’
Lees Link magazine digitaal of vraag een exemplaar op bij mireille.vanginkel@linkmagazine.nl
Super alternatief
Waar de juryleden elkaar normaal gesproken live ontmoeten voor hun beraadslagingen rond de DISCA-nominaties, gebeurde dat dit jaar via Teams. Goed te doen, oordeelt Dennis van Dijk. ‘Het was goed georganiseerd met duidelijke spelregels. Het jammere van zo’n dat beeldbellen is wel dat je live naderhand makkelijker nog wat kunt napraten met je medejuryleden. Normaal gesproken grijp ik die kans ook aan om te netwerken. Nu was het na de call meteen afgelopen.’ Martin Kattier onderschrijft dit. ‘Face-to-face contact is wel iets wat we in in- en verkoopland echt missen. Maar jureren vanachter je bureau via Teams is natuurlijk een super alternatief. Iedereen kon goed zijn verhaal doen en er was ruimte voor vragen. Uiteindelijk hadden we na één stemronde al helder wie de nummer 1 werd, één kandidaat sprong er echt uit. Goede pitch dus’, lacht hij. Ook Miel Ramselaar heeft Teams niet als een beperking ervaren. ‘Iedereen was in beeld. Eigenlijk was er niet veel verschil met live, ook de non-verbale communicatie heb ik goed meegekregen.’
Maar volgend jaar mag zowel de jurering als de uitreiking in Utrecht toch liever live, is de conclusie. ‘Het is een leuk evenement, met interessante interviews en de mogelijkheid om veel nieuwe mensen te ontmoeten’, aldus Van Dijk. Ramselaar vult aan: ‘Deze awards helpen om de industrie te promoten en relaties in de schijnwerpers te plaatsen. Goed voor het netwerk.’ Kattier kijkt nu al uit naar het magazine met de uitslagen. ‘Benieuwd of we de winnaars kennen en of er nog klanten van ons bij zitten.’
