Nu doorpakken om op te schalen en de groei te versnellen. Machinebouwer Q-Fin Quality Finishing in Bergeijk zet er alle kaarten op. De gloednieuwe montagehal met showroom/demoruimte, negen state-of-the-art productlijnen en versterking van marketing & sales, montage en engineering moeten daarbij helpen.
‘Nou de rest van Europa nog’
Anton Bax, DGA Q-Fin
Vorig jaar sprak directeur Anton Bax de ambitie uit om binnen zes jaar op te rukken tot de Europese top-drie in machinaal ontbramen, slijpen en afronden van metaaldelen. Nu zegt hij, met een kwinkslag: ‘Ik denk dat we zo ver zijn, alleen… nog bijna niemand weet dat. In Nederland beginnen we redelijk naamsbekendheid te krijgen, nou de rest van Europa nog.’ Het voorbije jaar schaakte de machinebouwer op veel borden tegelijk. In no time werd een nieuw, ruim en markant bedrijfspand uit de grond gestampt. ‘Dat gaf rust: meteen na de zomervakantie konden we ons volledig richten op het bouwen van onze ‘new design’ machines.’ Een fraaie showroom/demoruimte met erachter een ruime en lichte werkplaats inclusief twee ‘lean’ materialenmagazijnen. ‘Gaan we echt heel hard, dan kunnen we hiernaast uitbreiden.’
Negen machinelijnen
Fundament onder de groei zijn Q-Fin’s negen machinelijnen: vier volautomaten, drie halfautomaten en twee natfilter-afzuiginstallaties – drie meer dan een jaar geleden. Een tiende machine met een nieuw ontbraamprocédé (R2+) zit in de finale testfase. ‘Die doet het goed, is heel agressief op de afronding (voor radius van twee millimeter en meer, vandaar de naam, red.). Alleen moeten we nog de borstel vinden die dat aankan zonder te hard te slijten.’ Het huidige productportfolio dekt het hele bereik van 10 tot 1.200 millimeter breed en oneindige lengte af. Met, zo wijst vergelijkend onderzoek uit, usp’s die concurrenten aftroeven qua snelheid, bedieningsgemak en slijpresultaat – zonder hoger prijskaartje. Dit mede dankzij in-house innovaties als borstelhoogte-volgsysteem en krachtige vacuüm- en magneetondersteuning in de transportband.
Veel problematieken
Maar toch, potentiële klanten ervan overtuigen dat die usp’s hen voordeel opleveren, is lastig in de wat conservatieve metaalsector. Bax: ‘Welke machine is de beste? Ben je niet bekend met automatisch ontbramen, dan is dat moeilijk te doorgronden. Wie het eenmaal heeft aangedurfd met ons in zee te gaan, ziet dat wel.’ Hij noemt metaalbedrijf Jacfriesland in Drachten, een klant van het eerste uur. ‘Daar op bezoek prees directeur Renze de Graaf Q-Fin bij een relatie de hemel in. Ik hoefde zelf niks over onze machines te vertellen, prachtig.’
Bij Jacfriesland, plaatsnijder gespecialiseerd in rvs, nikkellegeringen en titanium, draaien vier Q-Fin ontbraammachines en een afzuig-unit. Waaronder de grootste volautomaat, de F1200. De Graaf: ‘Alvorens die te kopen hebben we drie merken vergeleken en eerlijk is eerlijk: er zat géén slechte machine bij. Maar in onze ogen kwam de Q-Fin als beste uit de bus: de kracht die de borstels op het werkstuk overbrengen geeft de beste afronding.’
Zulke ‘ambassadeurs’ zijn goud waard, maar bij snel groeien komt meer kijken. De Bax Holding omvat toeleveranciers Bax Metaal, Laserparts en RVS Finish én oem’er Q-Fin. Anton Bax: ‘Dat kunstje van iets tekenen, bouwen en snel leveren snappen we wel; dat kunnen we best goed. Maar als oem’er moet je dealen met veel meer problematieken. Wat je maakt, moet je ook kunnen vermarkten, inclusief dealermeetings, training/scholing, buitenlandse prospects een of twee dagen hosten. Daarvoor hebben we vooral ook in marketing & sales moeten investeren.’
Joost Kouwenbergh, productmanager Q-Fin
Sterk in innovatie
Dit voorjaar werd daarvoor Joost Kouwenbergh aangetrokken. Met zijn achtergrond in metaal-ondernemerschap is hij geknipt voor de branding van Q-Fin in binnen- en buitenland. ‘Dit najaar presenteren we op beurzen onder de noemer ‘New Design 2018’ onze nieuwe machines. Kenmerkend is een schil (beplating die van binnenuit wordt aangelicht, red.) van semi-transparant acrylaat, dat de kleur aanneemt van de actuele status: groen is in bedrijf, rood storing en wit service.’ Q-Fin zet stevig in op innovatie. ‘Ons streven is ieder halfjaar een nieuwe machine te presenteren.’ ‘Ik schat dat we tien tot vijftien procent van onze tijd en capaciteit in ontwikkeling steken’, vult Bax aan.
De beursdeelnames moeten nu leads opleveren. ‘Onze Australische dealer bestelde onlangs zijn zesde machine en een grote Duitse oem’er, wereldmarktleider in plaatbewerkingsmachines, blijkt ons al twee jaar te volgen en wil nu met ons samenwerken om klanten een totaalpakket te kunnen aanbieden.’ Q-Fin zelf heeft een dikkere vinger in verkoop dan in de beginperiode. ‘Als fabrikant, als merk, moet je zelf in de markt aanwezig zijn. Klantencontact is essentieel. Alleen dan krijg je de feedback die jou verder helpt met de machineontwikkeling. Om onze klanten nog beter van dienst te kunnen zijn, gaan we in Nederland de verkoop en service van de grotere machines weer zelf doen.’ Kouwenbergh: ‘Wij krijgen de leads van onze dealer en gaan zelf de machines plaatsen en de service doen. Dat gaat ons helpen om door te pakken en te blijven groeien.’
Ode aan grondlegger
Koen de Waard, medebedenker van de productplatforms van Q-Fin, overleed op 18 juni jongstleden op 52-jarige aan een slopende ziekte. Met zijn dertig jaar ervaring met het onderhoud aan alle merken ontbraammachines wist hij als geen ander waar de sector behoefte aan heeft en wat die machines wel en liever niet moeten kunnen. Zeeuwse Koen was een doener, maar geen allééndoener. Door zijn kennis te paren aan de machinebouwervaring van Anton Bax ontstond Q-Fin. Toen duidelijk werd dat Koen ongeneeslijk ziek was, werd om zijn kennis te borgen de QKC (Q-Fin Kennis Club) in het leven geroepen. Monteurs, engineers, salesmensen en anderen binnen het bedrijf komen daarin iedere woensdagmiddag bijeen om specifieke finish-wensen van klanten te vervullen en slijpmiddelen en nieuwe machines te testen. Q-Fin-directeur Anton Bax: ‘Dat blijven we doen; dit is de meest fantastische manier om kennis binnen de hele organisatie te borgen en vergroten. Zo zetten we het levenswerk van Koen voort; hij zou er zeker trots op zijn.’
