Het tu/ecomotive studententeam heeft een auto ontwikkeld, ZEM, met een bijna volledig koolstofneutrale levenscyclus gedurende zijn levensduur. De studenten ondernamen een rondreis door de Verenigde Staten om hun uitvinding in de schijnwerpers te zetten en onder de aandacht van miljoenen mensen te brengen. “Kijk eens wat we in een jaar met een relatief kleine groep studenten voor elkaar hebben gekregen.”
Wat zeg je tegen koningin Máxima als je volgens strikt protocol vier minuten met haar mag praten? “Hallo, ik ben Nikki”, is nikki okkels‘ logische openings gambiet. Nikki staat met andere leden van het TU/ecomotive studententeam op de parkeerplaats van Stanford University in Californië als de koningin, met ministers Robbert Dijkgraaf en Ernst Kuipers en staatssecretaris Vivianne Heijnen in haar kielzog, langskomt voor een praatje. ZEM, de duurzame auto waar het om draait, was toen nog niet in Amerika gearriveerd. Vertraging bij verzending.
“Zoiets gaat heel snel voorbij”, blikt Nikki terug op die ontmoeting begin september. De koningin, in de VS voor een staatsbezoek, knikt goedkeurend als de studenten uitleggen dat ZEM dankzij een speciaal filter meer CO₂ vangt dan het uitstraalt tijdens het rijden. Na een paar minuten volgt een fotomoment. “Eigenlijk zou ik de auto graag in het echt zien”, zegt Máxima. “Je kunt altijd langskomen bij de TU Eindhoven”, oppert teammanager Louise de Laat. Die uitnodiging staat nog steeds overeind.
Inspiratie Tour
Koningin Máxima is niet de enige in de Verenigde Staten die geïnteresseerd is in ZEM, wat staat voor Zero Emission Mobility. De duurzame auto is een hit tijdens een zeven weken durende tournee door Amerika, waarbij het team universiteiten, partners en het bedrijfsleven bezoekt en inspireert. Van New York tot Austin en van Silicon Valley tot Columbus, de studenten laten overal in de VS van zich horen. Aan het einde van de rit staat de kilometerteller op maar liefst 16.000 kilometer.
Ook de media roeren zich. The New York Times stelt dat TU/ecomotive voorop loopt en tot nu toe grote autofabrikanten als BMW achter zich laat. CNN noemt het een belangrijke eerste stap, hoewel de hoeveelheid CO2 dat kan worden vastgelegd is nog beperkt. Reuters spreekt van een koolstofvretend elektrisch voertuig.
Via de media trekt het team de aandacht van miljoenen mensen in de Verenigde Staten. Precies waar het team op hoopt; om te laten zien hoe mensen kunnen bijdragen aan een CO₂-neutrale toekomst. “Impact maken”, zo vat teamlid Jens Lahaije de missie samen. “We willen mensen aan het denken zetten en geïnspireerd raken. Kijk wat we in een jaar hebben kunnen doen met een relatief kleine groep studenten (35 in totaal, red.). We ontwierpen, ontwikkelden en bouwden een duurzame auto. Als we dit kunnen doen, kunnen bedrijven ook meer doen om de ecologische voetafdruk van de wereld te verkleinen. Dat is wat we wilden overbrengen en ik denk dat we daar goed in geslaagd zijn.”
Op de vraag wat de meeste indruk op hem maakte, volgt een verrassend antwoord. Waar je zou verwachten dat gesprekken met belangrijke bedrijfsleiders of enthousiastelingen op universiteiten het meest memorabel zijn, noemt Jens het bezoeken van arme gemeenschappen in Rio Linda, Greenfield en Gonzales. Het team bezocht onder meer een stichting die naschoolse opvang biedt aan arme kinderen.
Missie geslaagd
Honderden kinderen stortten zich over de auto en de technologie die TU/ecomotive in begrijpelijke taal probeerde over te brengen. Het enthousiasme was geweldig. Jens: “Deze kinderen hadden nog nooit zoiets gezien; ze komen simpelweg niet in aanraking met nieuwe, technologische ontwikkelingen. Dan hoor je een kind uitroepen: ‘Dat wil ik later ook doen!’ Dat is gewoon prachtig. Stel je voor dat een of twee kinderen later door ons ingenieur worden, dan is onze missie geslaagd, toch?”
Jens vertelt zijn verhaal tijdens een bijeenkomst aan de Ohio State University, waar ongeveer vier teamleden het Center for Automotive Research bezoeken en in contact komen met andere ingenieurs. De belangstelling is groot; het klaslokaal waar de presentatie van teamleden Rien Beckers en Lars Holster plaatsvindt, puilt uit. Daarna loopt de Q &A-sessie te laat, wat aangeeft dat de Amerikaanse studenten zeer aandachtige luisteraars waren.
“Een prima publiek”, besluit Rien. “We krijgen hier veel technische vragen; de zaal zit immers vol met studenten met een technische achtergrond. Die afwisseling is echt leuk; soms praat je met ingenieurs, andere keren met ondernemers, studenten, de media of zelfs kinderen. We doen een beroep op alle lagen van de bevolking, zou je kunnen zeggen.”
Vlak voor aanvang krijgt het team een rondleiding, want ook in Ohio werken ze volgens het principe van Challenge-Based Learning. Er zijn verschillende studententeams actief. Jennifer Nash Humphrey, de eventmanager die de rondleiding verzorgde, herinnert zich hoe jaren geleden het TU/e-studententeam Storm daar te gast was en ervaringen uitwisselde met Amerikaanse studenten. En kijk, in Ohio werkt een groep studenten momenteel aan de verdere ontwikkeling van een elektromotor. “Mooi om te zien hoe studenten uit Nederland en de Verenigde Staten elkaar op deze manier hebben geïnspireerd”, zegt ze.
Opschalen
Terug naar de klas, waar een van de meest gestelde vragen van deze reis over de tafel rolt: is het project schaalbaar en zo ja, zijn er plannen om ZEM op grote schaal te produceren? Het antwoord: ja, er zijn plannen om een spin-off op te zetten, maar dat betekent niet dat de auto 1-op-1 wordt gekopieerd, zoals teamlid Jia Ming later uitlegt.
Jia: “We hebben de auto zo duurzaam gemaakt door verschillende technologieën. Denk aan de zonnepanelen, het recyclebare carbon, de 3D-geprinte elementen en de CO.2 vangmechanisme.” De studenten hebben deze technologieën verwerkt in een sportief ogende auto, maar het is ook mogelijk dat het bedrijfsleven geïnteresseerd is in een van deze technologieën. Zo wil de toekomstige spin-off zich richten op de CO.2 vangmechanisme. “Voor ons gaat het niet zozeer om de auto als geheel, maar eerder om te laten zien wat er mogelijk is om de ecologische voetafdruk te verkleinen, door middel van verschillende technieken,” zegt Jia.
Het team wilde out-of-the-box denken en zich niet laten hinderen door regels. Het is een van de redenen waarom de auto niet aan de RDW-keuring is voorgelegd, legt een ander teamlid, Luka Fieten, uit. “We maken in principe een auto voor de toekomst en dat kun je niet doen als je je aan de regels van vandaag moet houden. Daarom zou een RDW-keuring ons te veel hinderen, omdat we dan vastzitten aan de regels die er nu zijn. Je kunt een auto van de toekomst niet instellen tegen hedendaagse maatstaven.”
Op de laatste dag van de tour staat een afspraak gepland met het bekende tijdschrift The New Yorker. De locatie is de Greenwich Polo Club, waar het wagenpark tientallen miljoenen waard is; Lamborghini’s en Ferrari’s staan naast elkaar. Ook hier, op een plek waar autoliefhebbers bij elkaar kruipen en diesel voorrang heeft op duurzaam, uiten mensen hun waardering voor ZEM. “Hebben jullie deze auto zelf gemaakt? Werkelijk? Deze jonge studenten?”, vraagt een voorbijganger verbaasd. “Ik ben nog old school, hou van het geluid van een brullende dieselmotor, maar dit is een indrukwekkend project. Jullie doen goede dingen!”
Dit soort reacties is precies waar TU/ecomotive op hoopte. Vooral in conservatief Amerika, waar elektrisch en duurzaam rijden nog lang niet omarmd is, is het veelzeggend dat de Eindhovense studenten vooral positieve reacties krijgen op hun uitvinding, op een enkele uitzondering na.
En dat is niet de enige winst. Ook op persoonlijk vlak leren leerlingen enorm veel, zegt Iwan Bloksma. “Ik durf te zeggen dat ik in mijn jaar in het studententeam meer heb geleerd dan in vier jaar studie. Je past technologie heel concreet toe, zodat je alles wat je hebt geleerd in de praktijk brengt. Ook leer je veel soft skills, zoals communiceren, presenteren en netwerken. Als team functioneerden we eigenlijk als een klein bedrijf.” Dan, lachend: “Maar een bedrijf met een studentikoze sfeer.”
Iwan: “Ik heb tijdens de tour ook veel mensen ontmoet die je verschillende inzichten geven, uitleggen hoe het er in het bedrijfsleven aan toe gaat, of in de toekomst belangrijk kunnen zijn voor je netwerk. Ik kreeg bijvoorbeeld een LinkedIn-verzoek van een staatssecretaris. Dus ik heb ook veel uit deze reis kunnen halen voor mijn eigen toekomst.”
Nu is het tijd voor het team om hun studie te hervatten en het stokje door te geven aan het volgende stel. Dat zal nog wel even duren, aldus Iwan. “Het is een hele overgang na zo’n bizar avontuur, maar het komt wel goed. We mogen trots zijn op wat we met z’n allen hebben bereikt.” Bron TU Eindhoven