Grozette in Woerden produceert met ruim honderd werknemers geraspte kaas en poederkaas voor cateraars, supermarkten en voedselproducenten. De producten vinden hun weg naar dertig landen wereldwijd. Net als alle Nederlandse foodbedrijven kwam Grozette de afgelopen weken in een achtbaan terecht door de coronapandemie. ABN AMRO vroeg directeur Ewald Bontje hoe hij en zijn bedrijf de afgelopen weken hebben beleefd en wat de toekomst brengt.
Situatie tot 15 maart
We verwerken meer dan vijftig verschillende soorten kazen in onze producten. Toen de gezondheidssituatie in Italië februari snel verslechterde, hebben we extra orders geplaatst bij onze leveranciers van Parmigiano Reggiano, Grana Padano en Pecorino, zodat we er zeker van waren dat we voldoende voorraad zouden hebben. Op deze momenten zie je hoe belangrijk het is om goede relaties te hebben met je ketenpartners.
Begin maart hebben we binnen het bedrijf diverse maatregelen genomen in lijn met de RIVM-voorschriften. Alle externe afspraken met leveranciers en klanten hebben we geannuleerd en ook komen we binnen het bedrijf niet meer bij elkaar om te vergaderen. In elke kantoorkamer werkt nog maar één persoon; de anderen werken vanuit huis. Ook spreiden we de lunchpauzes. Daarnaast doen we dagelijks een infrarood-temperatuurmeting bij personeelsleden. In totaal hebben we hiermee drie werknemers preventief naar huis gestuurd. We zijn bezig met het realiseren van nieuwbouw op het terrein naast dat van ons. Besprekingen met de gemeente en de architect moeten opeens ook allemaal online worden gevoerd en dat gaat eigenlijk wel prima.
Situatie 15 maart tot 31 maart
Op 15 maart hield minister-president Rutte zijn eerste persconferentie. Alle cateraars moesten hun deuren sluiten. De foodservicebedrijven vormen qua bij ons omzet de kleinste groep. Tegelijkertijd ontstond er een run op supermarkten. Veel van onze strooikaas is houdbaar en werd daarom gehamsterd. De vraag vanuit de supermarkten steeg in deze twee weken met circa 15 procent. Ons grootste -en meest internationale- afzetkanaal zijn de voedselproducenten. Hier zagen we de vraag met zo’n 5 procent stijgen, bijvoorbeeld bij producenten van diepvriespizza’s. Daar leveren we onze vijfkilozakken strooikaas aan.
Al met al hebben we de vraaguitval bij de cateraars meer dan volledig kunnen compenseren met de gestegen vraag vanuit de supermarkten en voedselproducenten. We hebben onze productielijnen doordeweeks opgeschaald van een tweeploegen- naar een drieploegensysteem en we zijn ook in het weekend gaan werken. Een aantal medewerkers van kantoor heeft bijgesprongen in de productie. Dat levert mooie dingen op zoals ideeën voor productverbetering. Aan buitenlandse supermarkten leveren we veel doosjes met twintig zakjes poederkaas van 40 gram. Die staan dan op de toonbank van de kaasafdeling. Maar de doosjes zijn onhandig om te vouwen en te vullen, zo hebben onze salesmanagers nu uit eigen ervaring gemerkt. Ze werken nu samen met de productieafdeling aan een nieuw ontwerp.
Situatie vanaf 1 april
Inmiddels merken we dat de vraag zich weer stabiliseert. We leveren veel in China, Japan en Taiwan en daar zien we het aantal orders op dit moment weer op gang komen; daar zijn ze een stap verder in het verloop van de epidemie. De Aziatische klanten vragen om extra voorraad omdat het leven daar weer op gang komt. Van files aan de Europese landsgrenzen of administratieve belemmeringen hebben we de afgelopen weken gelukkig niets gemerkt. Wat helpt is dat de voedselindustrie in alle EU-landen is aangewezen tot vitale sector. Leveranciers moeten blijven leveren, ook naar afnemers in het buitenland.
Terugkijkend op de afgelopen periode heb ik ervaren hoe belangrijk is dat je betrokken bent bij je personeel. Collega-ondernemers raad ik aan: toon oprechte belangstelling. In deze tijden is niets meer vanzelfsprekend en veel mensen leven in onzekerheid. In de eerste week van de beperkingen hebben we bij de plaatselijke bloemist een bosje bloemen besteld voor alle medewerkers. Mijn dochtertje heeft cupcakes gebakken voor het personeel. Met de mensen die ziek zijn uitgevallen probeer ik contact te houden. Ik ben elke dag op kantoor en ik loop meer door de fabriek dan anders om een praatje te maken, ook in de weekenden dat we door zijn blijven produceren. Ik merk dat deze ogenschijnlijk kleine dingen enorm gewaardeerd worden en dat ze de saamhorigheid versterken.
