Iedere fervente wijndrinker zal het wel eens hebben meegemaakt. Trek je vol verlangen die mooie fles open, maar voordat je de eerste slok genomen hebt, herken je de geur van vochtige kelder al: kurk. De oorzaak is een bepaalde schimmel op de kurkbast. Die produceert trichlooranisol (tca) en zelfs verdund tot 0,1 parts per trillion kunnen de receptoren in de menselijke neus en tong dat goedje oppikken. Die schimmel zit het meest in de bast van de kurkeiken op Sardinië, maar ook die in Zuid-Portugal, Zuid-Spanje en Italië zijn er niet vrij van. Dat kost dus productie die niet eenvoudig is op te voeren: een kurkeik heeft dertig jaar nodig voordat die voor het eerst oogstrijp is en moet daarna weer negen jaar met rust worden gelaten. Even een paar bomen bijplanten is dus geen optie, maakt Geert Woerlee duidelijk. Hij heeft daarom met zijn bedrijf FeyeCon Development & Implementation een technologische oplossing ontwikkeld.
Link magazine editie juni 2022 | jaargang 24 thema: Hoe slaan we de brug tussen de software- en de hardware-engineers? Lees Link digitaal of vraag een exemplaar op: mireille.vanginkel@linkmagazine.nl’
Die is deels gebaseerd is op de technologie die Woerlee eerder heeft ontwikkeld binnen het bedrijf DyeCoo waarvan hij tot 2016 directeur was. Daarbij wordt onder hoge druk en bij hoge temperatuur CO2 gemengd met verf. Met dat mengsel wordt vervolgens textiel gekleurd. Dit principe wordt ook voor het ‘ontkurken’ gebruikt, maar dan niet voor toevoegen, maar voor extraheren van de tca uit de kurk. Voorts is goed gekeken naar de bestaande technologie van de Franse kurkenproducent Diam. Die liep na 20 jaar uit het patent. Aanleiding voor concurrent Amorim uit Portugal om Woerlee te benaderen voor de ontwikkeling van een vergelijkbaar apparaat, maar dan een betere. En dat is gelukt, aldus Woerlee: ‘Onze machine heeft een capex die 50 procent en een opex die 70 procent lager ligt. De lagere capex door een slimme constructie, gebaseerd op onze eerder ontwikkelde verfmachine waardoor die veel goedkoper gebouwd kan worden. En de operationele kosten liggen lager met name omdat ons systeem veel energiezuiniger is.’
Net als de verfmachine is ook dit apparaat – gedoopt Corberus – geïndustrialiseerd en gebouwd door VDL ETG Projects. ‘Het eerste exemplaar draait nu bij Amorim. De tweede gaat in productie. Ik denk dat we er nog tientallen zullen bouwen, uitsluitend voor Amorim. Zij hebben mee-ontwikkeld en meegefinancierd’, verklaart hij de exclusiviteit. ‘Amorim heeft 30 procent van de wereldkurkmarkt in handen. En het zijn apparaten van vele miljoenen euro’s, dus een behoorlijke markt.’
