Buiten zie ik een groepje mannen op de knieën. Nee, geen biddende moslims. Stratenmakers, bezig de opritten een wat geleidelijker verloop te geven, zodat de overburen met hun movers de caravans makkelijker op hun plek krijgen. De aannemer in kwestie neemt dat klusje mee in een opdracht van de gemeente om alle bomen aan de overkant van de straat ‘te vervangen’. Vorige week zijn allereerst de dertig jaar oude bomen afgezaagd en direct in hun geheel afgevoerd, ik neem aan om mij het in stukken zagen ervan te besparen. Want ik was tegen de hele operatie. Maar in de minderheid toen ambtenaren de bewoners hun voorstel voorlegden. Een belangrijk argument vóór was dat wortels de voortuinen in bezit hadden genomen. En natuurlijk dat er nu een potje voor beschikbaar was. Voor het jaareinde moest nog wat geld op. Drie weken werk voor een man of vijf, uitgerust met shovels en ander kostbaar materieel. Minstens twintig mille dus, voor wat meer mover- en schoffelgemak voor mijn (zeven) overburen.
Laat ik voor de nuance ook het sterkste argument vermelden dat over tafel ging: de wortels drukten tegen de fundamenten aan. Natuurlijk een gelegenheidsreden, maar toon dat maar eens aan. Dus accepteer je de behoefte van de meerderheid aan zekerheid. Want stel dat het mis gaat? Stel dat over tien of twintig jaar de buurman, tussen het bijzettafeltje en de driezitsbank, plots een wortel omhoog ziet komen? Wat dan? Wie draait dan voor de kosten op?
Nu is er een groeiende groep professionals met een businessmodel dat hen blij doet opleven van een kans op tegenslag, hoe klein ook. Tuurlijk aannemers, verzekeraars en advocaten, maar ook octrooideskundigen, inkopers en smart industry-technologieleveranciers. Als het thema ketenaansprakelijkheid van deze uitgave van Link iets duidelijk maakt, is het wel dat in de hedendaagse industrie ‘zekerheid bieden’ hét verdienmodel is. Steeds meer tijd en geld gaan heen met het op voorhand vastleggen van het intellectueel eigendom (ook al bestaat het nog niet en ontstaat het misschien wel nooit), met het opstellen en actualiseren van nda’s, het aan een ander toebedelen van eventuele vervolgschade en het daartoe met sensoren en connectivity zichtbaar maken van de root cause.
Zelf ben ik niet van het slag mens dat zich graag bezighoudt met allerlei rampscenario’s; ik krijg meer energie van positieve perspectieven. En ik ben er van overtuigd dat dat voor vrijwel iedereen geldt, ondanks de verbreiding van die verdienmodellen van het type short-gaan. Want als de mens zich van nature graag zou bezighouden met gevaren die er nog niet zijn maar zouden kunnen ontstaan, was de verzekeringspolis al uitgevonden vóór het wiel. Niet voor niets kon tot tien jaar geleden worden volstaan met een fax van een tekening, met daarover heen geschreven: ‘Graag honderd stuks.’ Kon vijf jaar geleden niemand wakker liggen van het feit dat hij geen real time data had van de temperatuur van zijn lagers. En kan nu nog geen enkele kapitein instemmen met een internetverbinding met de wal opdat de reder zijn schip kan monitoren en spare parts in de eerstvolgende haven kan klaarleggen. Liever ziet hij wel waar het schip strandt.
Met een gevoel van verlies en nostalgie kijk ik mijn kaalgezaagde straat door. Ik wens u allen fijne feestdagen en een veilig en vooral gezond 2016.
Martin van Zaalen
Hoofdredacteur Link Magazine
martin.vanzaalen@linkmagazine.nl
@martinvanzaalen
#linkmagazine
