‘Wegkijken maakt het alleen maar erger.’ Harry Starren had zo z’n trucs om de zaal aan het praten te krijgen. De dapperen die hun hand opstaken werden scherp – en met humor – ondervraagd, waarna Arjan van Weele de vraag of opmerking – in stekels verpakt – fijntjes doorspeelde naar zijn gasten op het podium. Met de Grote Nederland-Maakt-Het-Helemaal-talkshow ging heus infotainment vooraf aan de Dutch Industrial Suppliers Awards 2011 uitreiking.
‘Nederland maakt het helemaal’, zo luidt de titel van de talkshow die voorafgaand aan de awards-uitreiking in Driebergen plaatsvindt. Enigszins misplaatst na de kansloze 3-0 nederlaag van Oranje tegen Duitsland de avond ervoor, vindt inkoophoogleraar Arjan van Weele, die als middagvoorzitter fungeert samen met De Baak-directeur Harry Starren op diens thuisbasis landgoed De Horst. Die heeft daar als voetbalmijder geen oordeel over. ‘Maar, economisch gezien maken we het wel helemaal.’ Hij somt op: ‘Op Luxemburg na zijn we het rijkste land van Europa, met Zwitserland de best presterende economie en we zijn een van de grootste investeerders in opkomende landen. We zouden in een crisis zitten? De gemiddelde Afrikaan wil er dan ook graag zo één.’ Waarop Van Weele het Financieele Dagblad van die dag er nog maar ’ns bij pakt: de ouderen zijn er de afgelopen jaren zestien procent op vooruitgegaan. ‘Dat zijn toch ceo-achtige cijfers.’
Henk Smid, directeur van Variass
Na dit optimistische begin kan Henk Smid, directeur van Variass, in een goede sfeer het podium betreden, als eerste gast van de Grote Nederland-Maakt-Het-Helemaal-talkshow. Om ondervraagd te worden door Van Weele, met Starren cirkelend door de zaal, daar speurend naar respons. ‘Ik wil af en toe hoofdpijn hebben van het bedrijf’, haalt Van Weele een citaat van Smid aan uit de laatste Link-uitgave. ‘Waarom wil je dat?’ Waarop de directeur van het Veendamse bedrijf uitlegt bovenal uitdagingen te zoeken. ‘Ik krijg het liefst opdrachten waarvan ik nog niet weet of en hoe ik ze kan oplossen. Opdrachten van stretch- en stress-klanten die meer van je vragen dan je kunt. Dat soort klussen brengt je een stap verder. Het gaat om werkinhoudelijke maar ook logistieke uitdagingen. Idealiter pak je die samen met de klant aan, als partners. Zoek je ook naar oplossingen voor de financiering, organiseer je het zo dat je een zowel een snelle ramp-up als ramp-down aankan.’
KIEK-club
Bij het aanvatten van die uitdagingen heeft Smid veel baat bij de KIEK-club waar hij deel van uitmaakt, samen met een aantal andere Noord-Nederlandse directeuren die elkaar een kijkje geven in de eigen keuken. ‘Wij zitten allemaal in totaal andere markten en zijn dus geen concurrenten van elkaar, toch is tachtig procent van onze problematiek gelijk. Een van de collega-ondernemers bezit een cadeaupapierfabriek met een hal die alleen in maanden voor de kerst vol is en de rest van het jaar leeg staat. Van hem leer ik hoe om te gaan met de pieken en dalen waar wij ook mee te maken hebben.’ Om de ‘hoofdpijnsituaties’ aan te kunnen heeft hij wel mensen met passie nodig, benadrukt hij vanuit zijn fauteuil op het podium. ‘Je kunt het niet van elke medewerker verwachten, maar je hebt een aantal van die mensen nodig die hun werk met liefde en gedrevenheid doen. Mensen met die ‘twinkle in the eye’. Mensen die je trouwens ook alleen maar vasthoudt als je voldoende stretch- en stressklanten hebt.’
Rindert Wolters, directeur van Brabant Alucast
De volgende gast, Rindert Wolters, directeur van Brabant Alucast, krijgt van Van Weele direct het ‘verwijt’ om de oren diens columns in het Brabants Dagblad niet lezen. Joviaal voegt hij er zelf direct een goed ‘excuus’ aan toe: Wolters hoeft ook niet zozeer op de regio gefocust te zijn. ‘Want hoeveel exporteren jullie? 97 Procent van de omzet, dames en heren!’ Brabant Alucast bedient de buitenlandse automotivemarkt en daarvoor kan hij uitstekend in Nederland produceren, betoogt Wolters. Om er zelfverzekerd aan toe te voegen: ‘En dat doen we over 25 jaar nog steeds.’ De Alucast-directeur, tevens NEVAT-voorzitter, weet dat zo zeker vanwege de medewerkersmentaliteit hier. ‘Ja, de discipline is slecht, maar de creativiteit compenseert dat meer dan. Natuurlijk gebruiken we hier ook de Japanse Kaizen-methode, maar selectief: voor de delen waar de intelligentie van de mensen zinvol is, laten we hun hersens het werk doen.’
Overigens richt de Nederlandse productie zich wel op de Europese markt. Naast vestigingen in Oss en Heijen beschikt Wolters’ Brabant Alucast inmiddels over plants in Duitsland, Italië en Brazilië. En hij heeft grond gekocht voor een plant in China, om van daaruit de Aziatische markt te kunnen bedienen. ‘Een kopie van andere plants. Nee, een joint venture heb ik niet overwogen. Daarvoor hebben de Chinezen te weinig respect voor andermans intellectueel eigendom. Ik was daar eens bij een bouwer van elektromotoren voor e-bikes die de kennis van de Nederlandse klant gebruikte om zelf fietsen op de markt te brengen. Achter een gordijn werden ze in elkaar gezet, met als merknaam ‘Amsterdam’.’
Veel schijven?
De derde gast krijgt de handen minder eenvoudig op elkaar voorgangers. Bert Woltheus, sectormanager 
industrie van de ING, wordt door het publiek al snel in de verdediging gedrongen. Vanwege de vermeende moeizame kredietverlening, juist aan partijen die geen debet waren aan de verliezen van de bank. ‘Die verliezen zijn niet geleden doordat Nederlandse bedrijven hun leningen niet terugbetaalden’, legt Roelf Jonkers van Elcee Holland vanuit de zaal de vinger op de zere plek. Woltheus erkent: ‘De grote verliezen hebben we in de VS geleden. Maar, gemiddeld genomen laten we het bedrijfsleven hier ook niet zakken. Als je je zaakjes goed voorbereidt en je bent een ondernemer die in de voorgaande jaren mooie zwarte cijfers heeft geschreven, dan moet het gek lopen wil je die lening niet krijgen. Wij vertrouwen er dan op dat je het de komende jaren óók goed zult doen, ook al staat er nu dan misschien een crisis voor de deur.’
Harry Starren zet het publiek onder druk te reageren, waarop Gery Morssinkhof van Aegide de bankman bijvalt. ‘Wij plannen, samen met onze bank, onze financiële behoeften ver vooruit. We zijn voorspelbaar voor de bank en dan is het alleen nog maar een kwestie van even langs de notaris gaan en het krediet is rond.’ Maar, geeft Van Weele nog wat tegengas: ‘Het rondkrijgen van een kredietaanvraag vergt wel erg veel tijd. Gaat het niet over erg veel schijven bij jullie?’ Woltheus: ‘We hebben het aantal schijven teruggebracht: een aanvraag komt binnen bij de relatiemanager, gaat daarna naar de interne accoutmanager, wordt vervolgens beoordeeld door de regiodirecteur en ten slotte door de afdeling riskmanagement. En ja, geloof me, die komen vaak genoeg buiten. Ze gaan regelmatig op bedrijfsbezoek.’
Starren’s afrondende vraag aan de zaal maakt duidelijk dat er ‘niets is geleerd’, maar ‘toch een hoop is opgestoken’. Met iedereen in de juiste stemming voltrekken de erop volgende prijsuitreiking en het netwerkdiner zich in een denderende sfeer.
