In de Link-uitgave van februari – die vrijdag 12 februari uitkomt – staan een heleboel interessante dingen niet. Zoals over die mechatronica-merger die al een half jaar het Eindhovense in spanning houdt. Ik zou u mijn gemotiveerde, sterke vermoedens kunnen schetsen, maar dat zou speculatie zijn. Ik zou u ook kunnen vertellen over ergernis die er nog leeft bij mensen die ooit een Nederlandse, veelbelovende technologie aanboden bij een grote Nederlandse oem’er, die echter de voorkeur gaf aan een Amerikaanse variant, daarvan spijt kreeg en vervolgens die Nederlandse technologie met zoveel lompheid alsnog probeerde te verwerven dat de deur dichtging. Ik zou u daarover kunnen vertellen, maar publiceren betekent in dit geval zoveel als mijn bron prijsgeven, terwijl die een geheimhoudingsverklaring heeft getekend. Dus dat doen we (nog) maar niet. En ook de naam van de ex-partner van een ondernemer die in deze Link aan het woord komt zult u niet aantreffen. Immers bij de overname is in het contract bedongen dat de ‘partijen geen informatie verstrekken aan de pers’, op straffe van 500 euro direct opeisbare boete per dag.
Nu zijn dit allemaal voorbeelden van externe non-communicatie die je natuurlijk in de keten genoeg aantreft. Veel geheimzinnigdoenerij over klanten, leveranciers, marges en ip die misschien niet altijd even rationeel is, maar wel begrijpelijk. Gek genoeg wordt er echter ook intern heel veel onder de pet gehouden. Tenzij het vanwege beursnotering of de Wet openbaarheid van bestuur moet, zal een directeur zijn salaris niet kenbaar maken aan zijn werknemers. Net zomin als de uitvalcijfers van die ene lijn niet aan de operators van alle andere lijnen worden gemeld. Die met de laagste yield zouden zich wel eens voor lul kunnen voelen staan, terwijl die met de hoogste direct op weg gaan naar hun chef, voor opslag. En waarom zou je die ontwerper online en real time zicht geven op de afspraken die inkoop maakt met leveranciers? Dat leidt alleen maar af van zijn eigen werk en voor je het weet gaat ie er zich mee bemoeien. Gaat ie tips geven. Net zoals waarom je niet wil dat salesmensen, met hun kennis van de klant, of productiemensen, met hun kennis van maakbaarheid, inzage hebben in het PDM-systeem en ongevraagd commentaar gaan leveren op de specificaties die je engineers hun smart customized modules willen meegeven. Want dan zouden zij misschien wel helemaal opnieuw aan de slag moeten. Daarom houdt menige directeur en afdelingmanager ‘zijn’ data bij zich, tot het moment dat hij geschikt acht ze vrij te geven, meestal als er eigenlijk geen weg meer terug is.
Dus was het een hele verademing deze week Paul Hörchner van Enginia te horen pleiten voor volledige interne openheid: maak alle data voor iedereen binnen het bedrijf beschikbaar. Kon een manager zich vroeger nog verschuilen achter het – toen steekhoudende – argument dat ‘het gewoon niet kan’, tegenwoordig zijn er de productdatamanagement-apps die iedereen (met een smartphone) kan gebruiken. Net zogoed als er ERP-apps zijn die online actuele businessinformatie geven.
Volledige interne transparantie, om optimaal de toegevoegde waarde van de eigen mensen te benutten, is de sleutel tot succes in de huidige netwerksamenleving. Veel managers zien de noodzaak van transparantie en het inzetten van de al bestaande netwerken wel in, maar ze faciliteren die niet. Uit zorg over hun eigen relevantie?
Martin van Zaalen
Hoofdredacteur Link Magazine
martin.vanzaalen@linkmagazine.nl
@martinvanzaalen
#linkmagazine
