Onlangs hebben de economen Robert Dur en Max van Lent onderzocht welke beroepen het minst zinvol zijn. Ze deden dat door de professionals zelf daarover te bevragen. Een van de hoogst scorende functies is die van pr-functionaris: 21 procent van de public-relationsmensen vindt dat ze niet nuttig bezig zijn. Nu heb ik dat vak ooit zelf beoefend, na een studie waarin je werd meegegeven dat het vooral gaat om het ‘goed timen van de publicatie van informatie’. Dus, anders dan onder buitenstaanders een populaire opvatting is: niet de waarheid verdraaien, maar dán brengen wanneer het voor de onderneming in kwestie het meest opportuun is. Ervan uitgaande dat mijn voormalige collegae een gelijke beroepsopvatting huldigen, is de vraag waarom zovelen onder hen het ‘timen van het brengen van de waarheid’ niet zinvol vinden.
Ik had het daar laatst over met een ondernemer die een giga-order bij een grote multinational had gescoord, maar daar nog niet mee naar buiten kon treden. ‘Omdat dat beursgevoelige informatie is’, zo hadden de pr-mensen van die multinational hem uitgelegd. Zijn technologie is immers innovatief en met het toepassen daarvan neemt hun werkgever – per definitie – een risico, iets waar aandeelhouders niet van houden. Nu is dat laatste natuurlijk arbitrair. Aandeelhouders houden best wel van een gokje, anders waren ze wel spaarder geworden. En heel vaak zijn de verklaringen voor het dalen of juist stijgen van beurskoersen boterzacht. ‘De kwartaalwinst is fors gestegen, maar de aandeelhouders hadden nog meer verwacht’, van dat werk.
Maar vooruit, ik wil best aannemen dat er goede en minder goede tijdstippen zijn om de waarheid te brengen, om onnodige beursonrust te voorkomen. Echter, veruit de meeste pr-mensen werken bij een niet-beursgenoteerde onderneming. De geldschieters van die bedrijven zitten dicht bij het vuur en weten heel goed hoe de vork in de steel zit. Voor die bedrijven is het voor (on)bepaalde tijd uitstellen van het vertellen van de waarheid dan ook voornamelijk een poging de klant aan boord te houden. En dan is de vraag: helpt dat? Is dat een zinvolle pr-tactiek? Ik denk dat veel twijfel bij pr-mensen over het bestaansrecht van de eigen professie dáár vandaan komt. Want waarom zou je niet meteen open en eerlijk vertellen hoe de vlag erbij hangt? ‘Al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt haar wel’, zei mijn moeder vroeger, als ik daar aanleiding toe had gegeven.
In deze Link dit keer geen themadeel. Dat hebben we een plek gegeven in de bijgaande jubileumspecial, waarmee we vieren dat Link Magazine twintig jaar bestaat. In die twee decennia hebben we vele honderden artikelen geschreven over samenwerking in de toeleverketen. En één les dringt zich steeds weer op, en is en blijft relevant om geleerd te worden: het grote belang van open, eerlijke, directe communicatie voor het ontstaan van vertrouwen, dé basis van goed partnerschap.
Martin van Zaalen
Hoofdredacteur Link Magazine
martin.vanzaalen@linkmagazine.nl
@MartinvanZaalen
#linkmagazine ff
